MBP - Nieuwtjes
|
1999 is een behoorlijk productief
jaartje voor Marc Hendrickx... Alle details treft u natuurlijk aan
in de verschillende onderdelen van deze site, maar wie weinig tijd
heeft of meteen de nieuwig-heden wil weten, vertellen we graag dat
u zich mag verwachten aan: |
|
Extra:
Een recent interview met Marc Hendrickx - Lees alles over de nieuwste plannen en realisaties! Hier kan dan de tekst op volgen zoals hij er nu staat. Correcties: |
| Met Marc Hendrickx spreken over zijn werk staat borg voor twee ontmoetingen: één met de man en één met zijn realisaties. Speciaal voor deze site peilden we naar zijn visie op een aantal afgewerkte projecten én naar zijn plannen voor de toekomst. Dit was Hendrickx' respons op onze 'codewoorden': |
| Een mooie herinnering... Natuurlijk
liep er al eens iets mis, ging een uitgave niet door of beschaamde
een medewerker het vertrouwen, maar elke tegenslag werd opgevangen
door meer dan één waardevol boek en een groep mensen waar ook nadien
nog heel wat is uitgekomen. 'Clumzy' verenigde auteurs die tot vandaag
dingen presteren in hun vakgebied die de moeite waard zijn. |
| Hij was er voor ik geboren was
en zal er nog zijn nadat u en ik het tijdelijke met het eeuwige hebben
gewisseld, zoveel is nu wel duidelijk. Als ik wou, dan werkte ik net
als een heleboel anderen full-time rond de figuur. Helaas heb ik daarvoor
te veel interesse in andere fenomenen. Ik kies er dan ook doelbewust
voor om naast de opvolging van mijn eigen herdrukken enkel occasioneel
een idee af te ronden. 'King of Belgium' is er zo ééntje. Dat kan
een mooie CD worden als alle betrokkenen de tijd krijgen om hem in
optimale omstandigheden af te werken. Op dit ogenblik is het nog een
beetje afwachten, maar hopelijk kan ik er spoedig meer over kwijt.
TV-plannen zijn er ook, maar die hebben al enkele keren uitstel opgelopen,
dus hoed ik me ervoor om daar veel over te verklappen. Het is wél
zo dat ik me heb voorgenomen er dit jaar komaf mee te maken. Er zou
dus op zijn minst een duidelijk 'ja' of 'nee' moeten komen. |
| Voorjaar 1996. Zelden was ik
er -op strikt persoonlijk vlak- slechter aan toe. De herinneringen
aan 'Keith' zijn bijgevolg bitterzoet. Achteraf bekeken was 'ja' zeggen
tegen deze vertaling één van de verstandigste beslissingen die ik
ooit nam. Het werken aan rauwe, ruwe, tedere maar vooral eerlijke
Keith Richards hield me een spiegel voor en zette me terug op het
goede spoor. Ook al is het 'slechts' een vertaling, dit boek verdient
zijn plaats in het overzicht van mijn werk ruimschoots. Enough said.
|
| Klein, maar fijn. Een bijzonder
leuk werkstuk, wat niet mag verwonderen voor wie Rudy Van Heuven persoonlijk
kent. Na Clumzy, Presley en Fawlty begon ik me overigens af te vragen
of de namen van àl mijn onderwerpen voortaan op 'y' zouden eindigen.
Soit, Rudy en ik vormen een speciaal duo. Broers zonder familiale
banden, zeg maar. Ik ken de kerel intussen tien jaar, en zelfs dat
volstaat niet om mij ervan te weerhouden terug met hem te werken.
We brainstor-men dus eens te meer met regelmaat in één of ander Antwerps
etablissement, tot groot genoegen van de locale horeca. 'Great things
will happen!' roepen we niet zo gauw, maar die 'Fawltymania!' herdruk
in '99 en nieuw werk in 2000 zijn toch bijna certitudes. |
| Een overwinning op mezelf én
op de omstandigheden. 'Gaia' had de wind niet mee: een uitgeverswissel,
nieuwe lay-out die fel afweek van het originele concept, één jaar
uitstel, een beperkt promotiebudget... de uitgave moest het allemaal
trotseren. Toch kwam het boek er. Wat meer is, de bevoegde Minister
voelde zich zedelijk verplicht aanwezig te zijn op de persvoorstelling
en ook Michel Vandenbosch kon -ondanks urenlange discussies- leven
met het eindresultaat. |
| De bevestiging van de wetenschap
dat het leven een slingerbeweging volgt. Waar een eerste, bescheiden
versie niet slaagde, lukte een nieuw en ambitieus manuscript wel,
en hoe! Er zijn niet veel Belgen die erin slagen te publiceren in
Amerika. Er zijn er nog minder die dat doen bij een 'academic' (lees:
'highbrow') uitgeverij. En hoeveel onder hen zouden de Amerikanen
te woord staan over oer-Americana als 'The American Dream'? Dat dàt
lukte, beschouw ik tot op de dag van vandaag als verbluffend. Nuja,
met Connie Kirchberg kon ik dan ook samenwerken met één van mijn allerbeste
vriendinnen én een talent 'all her own'. Of dit vertaald kan/zal worden
voor de Europese markt is momenteel een groot vraagteken. Hopelijk
rest er dit jaar tijd om de mogelijkheden even te bekijken. |
| Kakelvers... dit werk is nog maar net klaar na een jaartje voorzichtig bijschaven aan de resultaten van bergen researchwerk. Op dit ogenblik laat alles uitschijnen dat 'Muhammed Ali - Nog altijd de grootste!' wel eens in een bijzonder mooie uitvoering zou kunnen terecht komen op meerdere markten. Wat 'planning' betreft wordt 1999 spannender voor mij dan voor u! In afwachting ben ik tevreden dat ik het eens te meer heb overleefd. Meer nog, er zitten zelfs enkele fragmenten in het boek die -volgens proeflezers- van métier getuigen. Ooit kan ik het écht! Ook tof: de belangstelling die er nu al is voor dit project. Voorpublicatie, een boksmeeting bij lancering van het boek, een luxe-editie, aandacht in de media... het zit er allemaal aan te komen als de juiste afspraken tijdig afgerond worden. Leuk! |
|
Nieuw
|
| Het lijstje is lang, met de Franse 'Presley' herdrukken, mogelijk 'Fawltymania!' op de Nederlandse markt, 'Two Men, One Quest' rond de jaarwisseling in Amerika en 'Muhammad Ali - Nog altijd de grootste!' niet veel vroeger of later. Veel meer moet voorlopig niet verwacht worden. Vergeet niet dat ik naast het opvolgen van al deze zaken ook nog lezingen geef en samen met Rudy rustig verder werk aan onze nieuwe productie. |
|
Termijn
|
| Ik ben niet zo'n geweldige 'planner', in die zin dat ik er geen 100% vastomlijnde toekomstvisie op na hou. Er zijn natuurlijk ideeën, maar wie weet valt morgen wel een prachtig voorstel uit de lucht dat me in een andere richting stuurt. Wie weet krijg ik zelfs een idee. Ook dat gebeurt. Tot dan koester ik een handvol halfrijpe opzetten. Zo zou er bij wijze van tegengewicht voor het humoristisch werk met Rudy iets behoorlijk zwaarmoedigs uit de bus kunnen komen. Tenslotte ben ik niet zo'n vrolijke Frans. Voor de verdere toekomst overweeg ik één zware studie en één tussendoortje die zich beiden op België concentreren. Die werken hebben echter het nadeel dat ze enkel hier te verkopen vallen, met alle repercussies die daar bij horen. Niet dat het mij in het verleden belette om 'Keith' te vertalen of 'Gaia' te maken, maar het blijft een element dat speelt. |
|
Geld
|
| Hoe belangrijk is geld? Niet dus. Anders deed ik er al jaren alles aan om over de hele wereld te verkopen. Intussen heb ik wel ingezien dat, zodra het materiaal er eenmaal is, het van het grootste belang is om het zo goed mogelijk te verkopen. Dat maakt je reputatie en dus je vrijheid alleen maar groter. Daarnaast heb ik er echter weinig moeite mee om het schrijven te combineren met een dagtaak. Liever dat, dan full-time auteur zijn met de verplichting om ten minste een deel van mijn tijd te vullen met broodschrijverij voor één of andere zender of krant. Ik wil achter alles kunnen staan wat ik aan het papier toevertrouw. Wat niet wegneemt dat elke aanbieding individueel gewogen wordt. Tenslotte ben ik honderd jaar geleden als journalist begonnen. Job die ik ruilde voor een minder tijdrovende, speciaal om 'Presley' te kunnen maken. Conclusie: alles kan, zolang het mijn vrijheid als auteur niet belemmert. Op dat ogenblik grijp ik in. |
|
Privé
|
| ...is privé. Ik leef vrij teruggetrokken, omring me met een beperkt aantal mensen en scherm de rest bewust af. Wie mij wil 'bezichtigen' kan dat bij één of andere voorstelling van mijn werk, op een lezing, of op de Antwerpse boekenbeurs. Bij andere (privé)gelegenheden praat ik liever niet over mijn boeken. Er is een tijd en een plaats voor alles, en zoals de aandachtige lezer al doorheeft neem ik het schrijven te ernstig om er losweg badinerend over te zwammen als side-issue van de dag. |
|
Medewerkers
|
| Een belangrijke erfenis uit de Clumzy-periode is dat ik inzag hoe belangrijk teamwork is bij het tot stand komen van een boek. Ik prijs me gelukkig met de mensen waar ik mee samenwerk. Op één of andere manier slaag ik er telkens in degelijke, betrouwbare elementen te vinden die me bijstaan bij elk afzonderlijk dossier. Daarnaast zijn er mensen waar ik mee schrijf, zoals Connie en Rudy, en -niet te vergeten- werkers achter de schermen. Ontwerp, lay-out, vertaling, praktische rompslomp... het moet allemaal gebeuren. En, zoals ik me in een vermoeide bui wel eens laat ontvallen, ik heb ook maar twee handen en één hoofd. |
|
Kritiek
|
| In het heuglijke jaar 1981 schreef Patrick Van Gompel (nu VTM-journalist) een scherpe kritiek op mijn allereerste stukje in 'Clumzy'. Dat raakte. Ik nam me voor in de toekomst zorg te dragen voor kwaliteit, in die mate dat elke tekst goed genoeg zou zijn om critici te weerstaan. Met succes... Overigens bekijk ik boekbesprekingen vandaag -goed of slecht- met totaal andere ogen dan de jonge snaak die ik toen was. Ik heb de indruk meer te leren van mijn lezers dan van de 'professionals' die zich over mijn werk buigen. Bovendien, geen enkele kritiek is harder dan de mijne. Niemand weet beter waar de pijnpunten zitten, waar ik bloed, zweet en tranen heb gelaten of waar er simpelweg onvoldoende materiaal was om een gegeven verder uit te diepen. |
|
Kwaliteit
|
| Nuchter bekeken zou je kunnen veronderstellen dat kwaliteit nastreven overbodig geworden is. Vandaag de dag moet je werk in de eerste plaats verkocht worden. Dat kan door op een podium te stappen of aan bod te komen in de boekjes en op televisie. Het geeft nieuwe uitgaven een dusdanige duw in de rug dat de verkoop als vanzelf volgt. De feitelijke inhoud van een boek doet er op dat ogenblik niet toe. Toch meen ik dat het publiek zich niet blijvend laat bedotten. Er zit immers heel wat kaf tussen het koren. Ik streef dus naar zekere minima... Dit of dat programma doe ik, al dan niet onder bepaalde voorwaarden; een interview met magazine Y of Z sta ik enkel toe als ik achteraf de tekst mag nakijken. Op die manier weiger je soms 'lonende optredens', maar de goede kant van de medaille is dat je wel achter elke gepubli-ceerde uitspraak kan staan. Ook niet onaardig, want wie weet bereik je via het meest onnozele weekblad toch één geïnteresseerde lezer. Iemand die het onding bij de kapper doorneemt bijvoorbeeld... |
|
Cohen
|
| Het verboden woord! (lacht). Leonard Cohen is mogelijk de grootste inspiratiebron in mijn leven. Een positie die hij als 'persoon-op-afstand' nauwelijks moet delen, en waar slechts enkelen uit mijn nabije omgeving aan kunnen tippen. Ik weet, ik zeg het al sinds 1994, maar ik blijf het herhalen... Als ik lang genoeg leef en erin slaag genoeg rijpheid of wijsheid te vergaren schrijf ik ooit over de meester. Gezien ik hem al jaren 'God' noem, is dat schriftuur gedoemd mijn eigen kleine 'bijbel' te worden. Een bijbel over woorden die raken, de oneindige diepten der liefde, het raadsel genaamd vrouw en een man die dat alles als geen ander kan vatten... Hallelujah. |
